Het Wereld Natuur Fonds wil graag dat iedereen voor aap staat. Met andere woorden de mensapen van de wereld worden ernstig in hun voortbestaan bedreigd en hebben onze hulp nodig. Nu vinden wij bij mij thuis de mensapen prachtige dieren en tijdens de TV show van RTL-4 van 13 juni zei mijn vrouw: “Ik zou daar best aan mee willen doen.” Daarmee doelend op het doneren van €2,= per maand voor het Aap in Nood plan van het WNF. Toevallig zat ik net hetzelfde te denken, dus ik verstuurde een sms’je. Ik kreeg weer een sms-bericht dat ik teruggebeld zou worden.
Toen had ik al de gedachte dat men zo een beetje omslachtig te werk ging bij het WNF. Die sms’jes kosten geld en dan ook nog eens terugbellen. Dat lijkt me nogal dubbelop.
Laat de mensen gewoon het speciale nummer bellen of zich via de website aanmelden, zou ik zeggen.
Enfin, die mevrouw die terugbelde vroeg hoeveel ik wilde doneren. Nou, er werd steeds om 2 Euro gevraagd, toch? Twee Euro per maand dus. Tja, het is tenslotte overal crisis en via de postcodeloterij krijgt het WNF ook al geld van me.
Wat doet het WNF voor mijn twee euro per maand? Volgens hun zeer goed navigeerbare site:
• het terugplaatsen van een orang-oetan = € 2000,-
• een apenvlees- en wapencontrole = € 1000,- per nacht
• de aanleg van een viskweekvijver = € 300,-
• een GPS-systeem voor mensapenonderzoek = € 300,-
• een goede bijenkorf = € 20,-
• een houtbesparend kooktoestelletje = € 5,- per stuk.
Vooral dat houtbesparende kooktoestelletje trok mijn aandacht. Naast dat ik nog nooit een aap zijn banaan heb zien koken of bakken, vond ik dat vooral dat houtbesparende interessant.
Hoezo dan, vraagt u zich wellicht af. Welnu, dat zal ik u vertellen;
Na mijn aanmelding kreeg ik enkele dagen later een welkomstbrief van het WNF. Zij waren zeer blij met mijn aanmelding. Nou, blij dat het zo gewaardeerd wordt, zou ik willen zeggen.
Ik schonk geen aandacht aan het A4-tje en de envelop die het had gekost om mij dit mede te delen, hoewel de dame aan de telefoon mij ook al bedankt had.
Ze zullen het geld wel heel erg hard nodig hebben, denk je dan nog.
Een week later kreeg ik echter een hele grote envelop van het WNF, met daarin een welkomstbrief op A4, waarin ik hartelijk welkom werd geheten als donateur van het WNF, plus het welkomstblad van het WNF.
Ik bladerde het blad door en tot mijn stomme verbazing stond er geen enkel plaatje van een aap in, laat staan dat er over het Aap in Noodplan één woord wordt gerept.
“Belachelijk!” Reageerde mijn lieftallige echtgenote zeer terecht.
Olifanten, Nijlpaarden, Zebra’s en weet ik wat al niet meer voor dieren, maar geen enkele aap!
Natuurlijk, olifanten zijn ook leuk en moeten ook gered worden, maar wij gingen nu even voor de aap. Het was dus een hele desillusie, dat welkomstblad. Het ging ongelezen op de stapel oud papier.
Wij gingen er nog steeds vanuit dat de twee euro goed besteed worden, dus gingen wij over tot de orde van de dag.
Wat schertst mijn verbazing? En die van mijn apenliefhebbende echtgenote? Gisteravond zat bij de post…u raad het niet… een welkomstbrief van het WNF op A4 in een bedrukte envelop!
En dan moeten die apen op Borneo en in Congo bij het bakken van hun banaan erop letten dat zij minder hout in hun kooktoestelletje doen.
Er zijn al drie bomen gesneuveld door mij alleen al welkom te heten!!! Ik zou voor het regenwoud of welk bos met de daarin levende apen dan ook bijna hopen dat niet al te veel mensen zich hebben aangemeld bij het Wereld Natuur Fonds!
Om van de kosten nog maar niet te spreken. Mij welkom heten kost twee houtbesparende kooktoestellen. In plaats van iedere nieuwe donateur op deze manier welkom te heten had men alle mensapen, olifanten, nijlpaarden, walvissen ter wereld kunnen redden.
Het WNF staat hiermee het meest voor Aap!
Toen had ik al de gedachte dat men zo een beetje omslachtig te werk ging bij het WNF. Die sms’jes kosten geld en dan ook nog eens terugbellen. Dat lijkt me nogal dubbelop.
Laat de mensen gewoon het speciale nummer bellen of zich via de website aanmelden, zou ik zeggen.
Enfin, die mevrouw die terugbelde vroeg hoeveel ik wilde doneren. Nou, er werd steeds om 2 Euro gevraagd, toch? Twee Euro per maand dus. Tja, het is tenslotte overal crisis en via de postcodeloterij krijgt het WNF ook al geld van me.
Wat doet het WNF voor mijn twee euro per maand? Volgens hun zeer goed navigeerbare site:
• het terugplaatsen van een orang-oetan = € 2000,-
• een apenvlees- en wapencontrole = € 1000,- per nacht
• de aanleg van een viskweekvijver = € 300,-
• een GPS-systeem voor mensapenonderzoek = € 300,-
• een goede bijenkorf = € 20,-
• een houtbesparend kooktoestelletje = € 5,- per stuk.
Vooral dat houtbesparende kooktoestelletje trok mijn aandacht. Naast dat ik nog nooit een aap zijn banaan heb zien koken of bakken, vond ik dat vooral dat houtbesparende interessant.
Hoezo dan, vraagt u zich wellicht af. Welnu, dat zal ik u vertellen;
Na mijn aanmelding kreeg ik enkele dagen later een welkomstbrief van het WNF. Zij waren zeer blij met mijn aanmelding. Nou, blij dat het zo gewaardeerd wordt, zou ik willen zeggen.
Ik schonk geen aandacht aan het A4-tje en de envelop die het had gekost om mij dit mede te delen, hoewel de dame aan de telefoon mij ook al bedankt had.
Ze zullen het geld wel heel erg hard nodig hebben, denk je dan nog.
Een week later kreeg ik echter een hele grote envelop van het WNF, met daarin een welkomstbrief op A4, waarin ik hartelijk welkom werd geheten als donateur van het WNF, plus het welkomstblad van het WNF.
Ik bladerde het blad door en tot mijn stomme verbazing stond er geen enkel plaatje van een aap in, laat staan dat er over het Aap in Noodplan één woord wordt gerept.
“Belachelijk!” Reageerde mijn lieftallige echtgenote zeer terecht.
Olifanten, Nijlpaarden, Zebra’s en weet ik wat al niet meer voor dieren, maar geen enkele aap!
Natuurlijk, olifanten zijn ook leuk en moeten ook gered worden, maar wij gingen nu even voor de aap. Het was dus een hele desillusie, dat welkomstblad. Het ging ongelezen op de stapel oud papier.
Wij gingen er nog steeds vanuit dat de twee euro goed besteed worden, dus gingen wij over tot de orde van de dag.
Wat schertst mijn verbazing? En die van mijn apenliefhebbende echtgenote? Gisteravond zat bij de post…u raad het niet… een welkomstbrief van het WNF op A4 in een bedrukte envelop!
En dan moeten die apen op Borneo en in Congo bij het bakken van hun banaan erop letten dat zij minder hout in hun kooktoestelletje doen.
Er zijn al drie bomen gesneuveld door mij alleen al welkom te heten!!! Ik zou voor het regenwoud of welk bos met de daarin levende apen dan ook bijna hopen dat niet al te veel mensen zich hebben aangemeld bij het Wereld Natuur Fonds!
Om van de kosten nog maar niet te spreken. Mij welkom heten kost twee houtbesparende kooktoestellen. In plaats van iedere nieuwe donateur op deze manier welkom te heten had men alle mensapen, olifanten, nijlpaarden, walvissen ter wereld kunnen redden.
Het WNF staat hiermee het meest voor Aap!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten