Sneeuw Voor De Zon

Het zijn zware tijden waar wij in leven. Dagelijks sleep je jezelf naar kantoor, de winkel, de steiger om het beetje bij elkaar te schrapen om na driekwart maand te moeten constateren dat de bodem van het geldlaatje is bereikt.
Tandenknarsend hoor je het nieuws aan dat topbankiers er met miljoenen aan bonussen vandoor gaan, terwijl Wouter Bos net miljarden aan staatssteun in het behoud van de banken heeft gepompt. Wij weten allemaal wie die staatssteun in de komende jaren moet ophoesten.
Toch ga ik nog even wat meer zout in uw financiële wonden strooien.

Minister van der Hoeven moest voor een werkbezoekje naar Angola met een paar van haar ambtenaren. Het regeringsvliegtuig was even niet beschikbaar en een gewone businessclass ticket was natuurlijk net even te min. Nee Eric, niet zo cynisch. Zo’n ticket boeken is te ingewikkeld en te duur. Dus wat te doen? We huren een privé jet voor 100.000 euro, terwijl Wouter Bos ondertussen de topbankiers op het matje zit te roepen.
Maar ja, je moet wel rekening houden met je collegae in het Europarlement. Die hebben hun jaarsalaris al met lede ogen teruggeschroefd gezien tot gelijke hoogte met dat van hun Nederlandse collegae: een kleine 93.000 euro. Eindejaaruitkering en andere vergoedingen niet meegerekend natuurlijk. Als je reiskosten, verzekeringen, kosten voor een thuiskantoor (een oud bureau in de kelder is al genoeg) en de kosten voor je grootmoeder die je als persoonlijk assistent op de loonlijst zet meerekent komen ze nog maar aan een schamele 416.000 Euro per jaar, die u en ik natuurlijk moeten ophoesten. Als ik mijn ziektekostenverzekering en die van mijn achttien jarige zoon heb betaald, is er al een derde van mijn maandsalaris verdwenen. Dan moet ik die van Mevr. Kroes en collegae ook nog betalen. En die van hun gezinsleden natuurlijk. Brillen, tandartskosten, de hele handel krijgen zij van mij vergoed. Ik ben daar niet lullig in. Ik begrijp ook wel dat zij liever lekker thuis op tijd naar bed gaan, in plaats van in slaap te vallen achter zo’n desk in het Europarlement. Ja, u dacht dat u het zwaar had.
Kijk, als Maria van der Hoeven dan een “goedkope” vlucht gaat boeken, zegt J.P. dat het bij de Europarlementariërs ook wel wat minder kan. Tjemig de pemig! Dan zouden zij zeker ieder 100 Euro biljet moeten omdraaien!

We moeten ook nodig eens over Afghanistan praten. Laten we dat eens in Den Haag gaan doen. Moeten we wel de boel eens goed beveiligen. Want zelfs praten over Afghanistan is levensgevaarlijk. Hatsiekadee! We gooien er een paar miljoentjes tegenaan, die hebben we vast nog wel ergens in een oude sok zitten. Ondertussen ging Minister Koenders van ontwikkelingssamenwerking ging fijn uit dineren met Afghaanse ambtenaren die in eigen land van corruptie worden verdacht. Kijk, zij krijgen niets van hun gepeupel, dus nemen zij zelf zo nu en dan een graai uit het laatje en laten het zich hier goed smaken. Zij hopen vast de komende dagen te horen hoe zij in het vervolg legaal hun volk kunnen bestelen. Wordt Koenders voor hij het weet minister van declaratiesamenwerking genoemd.
Oh ja, staat je kantoor in de buurt van de conferentie locatie, krijg je fijn een paar daagjes verplicht vrij. Werken op die plek is even niet toegestaan. Nou ja, dat scheelt je wel een paar dagen reiskosten, die je anders toch niet had kunnen aftrekken tenzij je jezelf volledig in de stress werkt door met het openbaar vervoer te reizen. Daardoor zouden je ziektekosten weer gaan stijgen en dat kost weer meer dan die reiskosten.

En haal je het in je botte knar om de een of andere instelling een kleine financiële gift te doen, dan is er iets niet pluis. Dan heb je geld over en daar gaat de belastingdienst eens extra op letten. Ben je nou helemaal belatafeld? Wat jij over houdt is voor sappelende topambtenaren en voor geen enkel ander goed doel!

Neemt u mij niet kwalijk, ik liet mij even gaan. Mijn wenkbrauwen waren bijna geheel over mijn ogen gezakt, maar ik zag nog net wat licht. Ik draai mij naar het raam en zie: De zon schijnt! Mijn cynisme verdween als een euro voor een parlementariër. Ik kan haast niet wachten tot het vanavond even voor acht uur is. Dan gaat Helga op haar onnavolgbare wijze vertellen dat het tot Pasen fantastisch weer wordt. Ja, al brengen de tijden nog zo’n gezeur, wij hebben altijd nog Helga van Leur!