
Dat gevoel maakt me treurig
En mateloos moe
Dat zong Cornelis Vreeswijk ooit in een grijs verleden. Die regels én de rest van het lied zijn nog steeds actueel.
Zo werden er bijvoorbeeld “vroeger” onschuldige mensen schuldig bevonden aan het plegen van moord en pas jaren later weer op vrije voeten gesteld. Denk hierbij maar aan de Puttense moordzaak, de Schiedamse parkmoord en nu is de zaak van “Engel des doods” Lucia de B. weer groot nieuws. Na het zien van De leugen regeert kan je niet anders dan constateren dat de rechterlijke macht er wederom een zootje van heeft gemaakt en zich heeft laten beïnvloeden door indianenverhalen uit de media. Verhalen die ondertussen weerlegd zijn, maar dat komt pas nu naar buiten en gloort er licht aan het einde van Lucia de B’s tunnel.
Tegenwoordig hoor je niet alleen van onschuldige mensen die de bak in gaan, maar ook van schuldige individuen die juist worden vrijgelaten. Mensen die hebben verkracht en vermoord en terecht zijn veroordeeld, zij het door een onbevoegde rechter. Je zal als nabestaande of als verkrachtingsslachtoffer maar naar de tv zitten kijken en een advocaat van zo’n veroordeelde horen zeggen dat er met het vrijlaten van de dader “eindelijk gerechtigheid” is gedaan. De advocaat van een andere veroordeelde is blij dat de moordenares van haar 24 jarige vriend een paar weken thuis bij haar familie mag doorbrengen. Er is toch geen sprake van vluchtgevaar.De nabestaanden zijn echter doodsbang dat de dader in die weken nog wel even bij hen langs zal komen.
Zo’n onbevoegde rechter, is die niet strafbaar? Hij moet toch zelf ook hebben geweten dat hij onbevoegd was? Als men weet dat een bevoegde rechter al die schuldigen binnenkort alsnog terug de cel in stuurt, waarom houden ze hen daar dan niet in afwachting van het nieuwe proces? In Nederland houdt men zich zo overdreven strikt aan de regeltjes, of kijkt en luistert men niet goed naar de bewijslast. Doe je aangifte van aanranding of bedreiging maar heb je nog geen letsel, dan kan de politie niets voor je doen. Betrap je een inbreker en je geeft hem een knal, dan ga jij de bak in.
Je wilt het niet pikken, maar je weet niet hoe. Die gedachte maakt je treurig…en mateloos moe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten