Het Dak Er Af!

T-shirts en topjes in verschrikkelijke kleuren, met daarop verschrikkelijk knullige “plakplaatjes” van de leukste Voledammer ooit.
De merchandise van Jan Smit nodig geüpdate worden. Hoe ik daar nou bij kom? Dat zal ik u vertellen.

Al anderhalf jaar ben ik bezig een nokverhoging op mijn huis te bewerkstelligen. Na heel veel gedonder en gezeur om een bouwvergunning te krijgen voor het type dakkapel dat wij wilden, een nokverhoging dus, kon er eindelijk gebouwd gaan worden. Ik belde en belde naar het bedrijf dat ik de opdracht had gegeven. Steeds weer zou ik terug gebeld worden, maar ELN in Oldenzaal belde niet. Toen ze mij eindelijk kwaad kregen, kwam de aap uit de mou; de man die als enige mijn nok kon verhogen werkte al bijna een half jaar niet meer bij hun en zij konden de klus nu niet meer klaren, tenzij ik het dubbele ging betalen.

Een droom viel i duigen. Of toch niet? De verdwenen man bleek voor zichzelf te zijn begonnen en was nu dus de concurrent van ELN. Via via kwam ik dit te weten en ik kreeg zijn telefoonnummer. Één belletje en hij stond voor mijn deur. Voor de eerder afgesproken prijs kon hij mijn dakkapel nog steeds maken, dus de zon ging weer schijnen zullen we maar zeggen. Dat bedoel ik natuurlijk geheel spreekwoordelijk, want telkens regende het op de dag dat de werkzaamheden zouden beginnen. Geen normaal mens haalt zijn dak eraf als het regent, dus steeds weer werd het uitgesteld. Tot vier keer aan toe!

Vandaag zou dan eindelijk de grote dag zijn. Midden in mijn vakantie. Gisteravond de kinderen vroeg naar bed gestuurd, want vanmorgen vroeg zou het werkvolk arriveren met het kabaal dat zoiets met zich meebrengt. Ik zette mijn wekker op halfzeven en wachtte na mijn ontbijtje geduldig op de dingen die komen gingen. Om negen uur ging ik toch maar eens bellen.

Hoe het met mij ging, vroeg hij.
“Ja goed. Ik zit vol spanning op je te wachten.” Antwoordde ik.
“Op mij?”
“Jazeker, week 32. Die begint vandaag.”
“Oh ja..dat heb ik gezegd, hè?”
Zijn personeel was nog op vakantie en dus kwam hij deze week niet.
Na heel veel gevloek, getier en heel diep zuchten kwam mijn vrouw op het lumineuze idee om met onze dochter naar de Jan Smit winkel in Volendam te gaan. Dochterlief is namelijk enorm fan van Jan.

En zo kwam het dat ik vanmiddag met vrouw en dochter in de J-Style winkel was. De kleding en schoeisel is allemaal oké. Daar valt niets op aan te merken, maar de merchandise? Sorry Jan, op de tassen en misschien de klokken na is het hard aan modernisering toe. Oh ja, de dames willen ook graag J-style damesondergoed. Hoe kan je nou alleen heren boxer shorts verkopen? Je meeste fans zijn meiden!

's Avonds begon het te regenen en mijn dag kwam alsnog goed. Stel je voor dat mijn dak er nu had afgelegen..