Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) gaan mensen minder naar de kapper door het dalende consu-mentenvertrouwen in de economie. Dat geloof ik graag. Het is allemaal al duur genoeg. Het is ook allemaal weinig voor veel.Een aantal weken geleden ging mijn dochter in een dolle bui naar de kapper. Ze had het in haar hoofd gehaald om daar één rode pluk op haar hoofd te halen. Dochterlief is van nature hoogblond. Dus vooruit maar, op naar de kapper. Ze moest voor die ene pluk rood geverfd blond haar het volle pond betalen; 52 Euro. Je moet namelijk ook nog eens “lang haar toeslag” betalen. Ik meen iets van 12 Euro.
Daarnaast is er de laatste jaren ook nog gedonderstraald met de BTW. Ik zit op de kappersstoel en de kapper weet ondertussen wel dat hij er bij mij geen gel in hoeft te smeren. Dus knipt hij mijn wenkbrauwen en de haren die uit mijn oren groeien. Hatsiekadee, dat is dan 15en een halve eurootjes voor amper 15 minuutjes werk, meneer. Want die haartjes knippen kost wel 2,50 extra. En telkens zit ik te denken aan al die oren waarin hij met die schaar heeft zitten klooien. Ik zie hem die schaar nooit schoonmaken.
Tegenwoordig rijd ik naar de Beverwijkse Bazaar. Mijn vrouw gaat de groentemarkt op, waar zij goedkoop de beste groenten en fruit haalt. De Turkse verkopers en verkoopsters helpen vriendelijk en delen regelmatig proefmonstertjes uit. Ondertussen ga ik naar de kapper. Ze zien me daar al aankomen en meteen wordt ik een van de vele kapperszaakjes binnen geloodst en in een oude, ietwat krakkemikkige kappersstoel geduwd. “Koffie minier?” Ik sla dat altijd beleefd af, omdat ik nog altijd vind dat ik al te veel misbruik van de talenten van deze hard werkende mannen van alle leeftijden maak. Onbewust weet ik wel dat zij in deze mierenhoop meer geld verdienen dan de locale kapper op die zelfde zaterdag, maar toch.
In de kappersstoel genesteld krijg ik een soms afzichtelijk zeil omgeslagen en dan gaat men aan het werk. Zeer geconcentreerd en niet één haartje vergetend wordt het haar geknipt en geschoren. Ik heb maar één keer hoeven zeggen hoe ik het wil. De Turkse kapper “Is Begraip.” In tegenstelling van het kwartier van 15 Euro van de locale kapper, trekt deze Bazaar kapper er twintig tot 25 minuten voor uit. En dan trimt hij ook zorgvuldig mijn wenkbrauwen. En dan? Dan komt het klapstuk. Er wordt een kaarsje aangestoken en alle haren worden zorgvuldig uit de oren gebrand. Geloof me, dat is een hele opluchting, hoewel ik de eerste keer met ingehouden adem en bonzend hart in die stoel zat. Maar ik ben de veertig al ver voorbij en dan gaan er haren groeien op plekken waar ik helemaal geen haren wil. Mijn oren zijn toch wel mijn grootste ergernis. Met grote vaardigheid schroeit de kapper mijn oren haarvrij en ik lach. Ik ben blij. De Turkse kapper begrijpt dat wij mannen zich storen aan die wildgroei en het is een kleine moeite, doch grote service. De uitgeschoren nek wordt besprenkeld met een heerlijk ruikend en fris prikkelend alcoholisch goedje en klaar is Eric. Althans, dat zou je denken.
De kapper heeft een paar keer je hoofd gedraaid en opzij geduwd en zo gemerkt dat je nogal gespannen bent. Het gevolg van een week lang service verlenen. Hij zet zijn handen op je schouders en zegt: “Los minier! Los Minier!” Vervolgens zet hij een stevige massage in. Holy Cow! Dat is ruig, maar ook fantastisch. De mannelijke lezers onder u denken nu misschien: Doet u mij maar een Thaise massage. Maar geloof mij, in die entourage ben je daar niet mee bezig. Dan pakt de Turkse kapper je hoofd vast en met een paar felle rukken en een hoop gekraak zet hij je hoofd weer recht op de wervels. Als herboren kom je van die stoel af. En dat allemaal voor een schamele 10 Euro!
F**K de crisis. Ik ga uitgebreid naar de kapper en zelfs met die twee euro parkeergeld ben ik nog goedkoper uit. Ik voel me opgeknapt, ik ruik lekker en ik ben los, minier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten