Ik zou haar het liefste een paar jaar willen opsluiten en privé-les willen geven, maar ja, voor ik het weet word ik vergeleken met een of andere oude Oostenrijker die dat ook heeft gedaan, zij het om andere redenen.
Aan de andere kant hoort het er allemaal bij, zegt men.
Ik hoor die verhalen dus maar gelaten aan.
Mocht er weer eens eentje met haar mee naar huis komen, dan kijk ik hem vernietigend aan, zet mijn borst op en span mijn met tattoos versierde biceps. Ha, dat zal hem leren uit de buurt van mij meissie te blijven!
Voor de zekerheid heb ik dus nog maar eens een extra tattoo op de borst laten zetten. Het is een hagedis, die met mij mee ademt. Als ik mijn borst opzet, doet die hagedis dat dus ook. Dat zal helemaal wel afschrikwekkend werken.
Straks is daar opeens “de ware”. Dan ben je er helemaal mee an. We hebben al eens een mee-eter (leuke woordspeling) gehad, maar na mijn omelet hebben wij die nooit meer gezien. Hij vond mijn grietje opeens niet goed genoeg voor hem (?!?) Als je het mij vraagt was het eerder andersom. Een beetje kerel laat zich door een gebakken ei met teveel aan zout en sojasaus niet uit het veld slaan.
Tot nu toe ben ik de enige en niemand kan nog tippen aan haar vader, maar ja, iedereen is weer terug van vakantie en..
2 opmerkingen:
Voor opzienbarende resultaten van het thuisonderwijs hoeven we het niet eens zo ver als Oostenrijk (in welke provincie* ligt dat eigenlijk)te zoeken.
http://www.planckaerts.be/start.html
(* Oost-Vlaanderen of Oostende schat ik)
Mijn reactie wordt weergegeven als de eigenaar van de blog zijn TOESTEMMING heeft gegeven.
Amaai de dochter.
Een reactie posten