Ik heb drie romans geschreven. Kangi Wakuwa, De Bleke Wreker en Dochters Van De Maan. De verhalen borrelen in mij op en al schrijvende krijgen ze vorm. Twee hebben een einde waar niet aan valt te tornen. De derde, Dochters Van De Maan, had echter een open einde.
Veel mensen vonden dat laatste verhaal het beste en vroegen dan ook of het nog verder gaat. Komt er een vervolg op? Ik was daar nog helemaal niet mee bezig. Dat open einde was ook een einde. Ik ben ook niet zo’n liefhebber van vervolgverhalen. De personages uit het boek zijn niet meer en dus is het af. Ik ben bijna een jaar niet met schrijven bezig geweest, maar de laatste weken speelde Lucille McAlistar door mijn hoofd. Lucille is een directe afstammeling van de hoofdpersoon uit Dochters Van de Maan en met haar eindigde het boek. Zij was er maar heel even en zorgde voor een verrassend einde aan het verhaal. Lucille leeft echter nog! Haar liet ik niet dood gaan omdat zij na een uitzichtloos leven iets moois liet beleven. Beetje lullig om haar dan toch nog dood te laten gaan.
Het begon weer te borrelen en ik ga het dan toch maar doen. Ik schrijf een vervolg op Dochters Van De Maan, getiteld Vuur In Het Haar. Hierbij de voorlopige cover van mijn vierde roman. Voordat ik begin wilde ik Lucille eerst visualiseren en daarom is er tegen alle auteursregels in eerst een cover voor het boek, hoewel nog maar tijdelijk, voordat het verhaal er is. Nu kan ik haar af en toe eens diep in de ogen kijken om te zien wat zich daar allemaal afspeelt. Ik kan dat overigens ongestoord doen, want vrienden en bekenden zullen in haar ogen de ogen van mijn eigen Caroline herkennen. En diens neus en mond.
In het voorjaar van 2009 komt het boek uit en dat kan dan zomaar met een heel andere cover zijn, maar toch…
Veel mensen vonden dat laatste verhaal het beste en vroegen dan ook of het nog verder gaat. Komt er een vervolg op? Ik was daar nog helemaal niet mee bezig. Dat open einde was ook een einde. Ik ben ook niet zo’n liefhebber van vervolgverhalen. De personages uit het boek zijn niet meer en dus is het af. Ik ben bijna een jaar niet met schrijven bezig geweest, maar de laatste weken speelde Lucille McAlistar door mijn hoofd. Lucille is een directe afstammeling van de hoofdpersoon uit Dochters Van de Maan en met haar eindigde het boek. Zij was er maar heel even en zorgde voor een verrassend einde aan het verhaal. Lucille leeft echter nog! Haar liet ik niet dood gaan omdat zij na een uitzichtloos leven iets moois liet beleven. Beetje lullig om haar dan toch nog dood te laten gaan.
Het begon weer te borrelen en ik ga het dan toch maar doen. Ik schrijf een vervolg op Dochters Van De Maan, getiteld Vuur In Het Haar. Hierbij de voorlopige cover van mijn vierde roman. Voordat ik begin wilde ik Lucille eerst visualiseren en daarom is er tegen alle auteursregels in eerst een cover voor het boek, hoewel nog maar tijdelijk, voordat het verhaal er is. Nu kan ik haar af en toe eens diep in de ogen kijken om te zien wat zich daar allemaal afspeelt. Ik kan dat overigens ongestoord doen, want vrienden en bekenden zullen in haar ogen de ogen van mijn eigen Caroline herkennen. En diens neus en mond.
In het voorjaar van 2009 komt het boek uit en dat kan dan zomaar met een heel andere cover zijn, maar toch…
Ik wil hem mijn fans niet onthouden..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten