Onze Jongens

Watjes? Noemde ik de spelers van het nationale voetbalelftal nou watjes in mijn vorige column? Ik geloof dat ik even diep door het stof moet. Eerder wonnen “onze jongens” al met 3-0 van Italië, gisteravond nog eens met 4-1 van Frankrijk. Ha! Niks watjes!

Net als de overige 15.999.999 bondscoaches had ik de juiste opstelling ver voor de aanvang van de wedstrijd al klaar, namelijk die van afgelopen maandag. Collega van Basten dacht er blijkbaar hetzelfde over. Toen Arjan Robben er in kwam, had ik echter toch mijn bedenkingen en toen hij met een pijnlijk gezicht over het veld strompelde en zelfs even naar de dokter ging, dacht ik toch dat ik alsnog gelijk kreeg. Toch een watje! Maar nee, hij had alleen een beetje pijn in de zij van het harde lopen. Niks aan het handje en dus weer geen watje.
Eigenlijk had ik diep respect voor de mannen. Ik besefte opeens hoe vaak zij heen en weer over dat veld renden. Na één keer de lengte van zo’n veld te hebben gelopen, zouden ze mij al af kunnen voeren.

Na de wedstrijd van maandag tegen de Italianen durfde ik Nederland toch wel op een voorzichtige 2-1 winst in te schatten. Toen vlak na rust de 2-1 gemaakt werd, was ik toch wel even bang dat ik het weer fout had. De Fransen kwamen terug en het kon zomaar eens heel anders voor de Hollanders worden. Dat werd het ook, maar dan in ons voordeel. Die poeier van Sneider in de laatste minuut was wel de icing on the cake.

Er is toch maar één conclusie mogelijk. Van Basten heeft iedereen in het ootje genomen. Steeds weer waren het van die moeizame “net aan wedstrijden” in de aanloop naar de EK.
Eenmaal op het EK heeft hij de jongens alle remmen los laten gooien, met een geweldig resultaat tot nu toe. Opeens is heel Europa voetbaltechnisch weer bang voor Nederland en dat is elke wedstrijd al van tevoren een kwart gewonnen.

Ik ben blij dat ik nooit van Basten heb bekritiseerd. Anders zou ik nu wel heel erg in het stof moeten happen. Hij is voor mij altijd een voetbalheld gebleven en dus heb ik toch nog een beetje gelijk..