Toevallig

Toeval bestaat niet, dat heb ik lang geleden al ondervonden.
Toen ik de laatste hand legde aan het persbericht dat het uitkomen van mijn laatste roman “Dochters Van De Maan” aankondigt, werd ik gebeld door een reporter van het Noord Hollands Dagblad. Dat was dus niet toevallig.

25 Jaar geleden heb ik namelijk ook eens in de krant gestaan. Toen was ik 19 jaar en driftig op zoek naar een niet te vinden baan. Na vele sollicitaties besloot ik dat het tijd werd dat de dames en/of heren werkgevers mij maar moesten bellen als zij wilden dat ik voor hen kwam werken.
Ik maakte een affiche met daarop mijn behaalde schooldiploma’s en telefoonnummer.
Slechts één werkgever reageerde. Ik greep mijn kans en ging bij hem aan de slag.

Om een lang verhaal kort te maken, deze reporter onderzocht hoe het met mensen die 25 jaar geleden in de krant stonden is vergaan. Ik gaf antwoord op zijn vragen, tot hij kwam met de vraag: “Wat zijn nu je hobby’s?”

Ook dat lijkt mij geen toeval.
“Ik schrijf graag.”
“Wat schrijf je dan?”
“Romans. Ik maak net een persbericht af over mijn nieuw uit te komen boek.”
“Kan je dat naar mij mailen?”
Dat kon ik en zo kwam het dat ik een paar dagen later weer met een kunstig gemaakte foto en mooi verhaal in de krant stond. Een dag later was ook “De Krommenieër” zo aardig mijn persbericht te plaatsen.

In reactie op de artikelen werd ik gevraagd mee te werken aan een expositie van dromenvangers in het gemeentehuis van Zaanstad. Aangezien mijn boeken over Indianen gaan, leek het de organisatoren een leuk idee om mijn boeken tentoon te stellen. Ik was het helemaal met ze eens.

Dat maakt het aftellen naar 1 september leuker…