
Het 133 pagina's tellende boek (ISBN 978-90-811653-2-7) vertelt over een groep kolonisten die de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog van 1783 ontvluchten door op zoek te gaan naar een nieuw leven in het onbekende westen van Noord Amerika. Zij worden echter overvallen door een onbekende inheemse stam en de kolonistenleider, Dr. John McAlistar, doet een ontdekking die de wereld versteld zal doen staan.
De roman wordt zowel digitaal als in print uitgebracht in samenwerking met Uitgeverij Lulu en is verkrijgbaar via lulu.com en mijn website dakotablues.nl. Gewoon weer in eigen beheer dus. Ik heb in het verleden vele uitgeverijen aangeschreven en mijn manuscripten gestuurd. Gevolg is dat de ene uitgever zegt dat je dit of dat moet veranderen, de ander zegt je moet zus of zo veranderen. Aan het eind van het liedje is er niet meer over van je eigen verhaal en hoe je het zelf bedoeld had. Op deze manier ben je zelf de auteur, redactie en uitgever. Dat is wel lekker, want ik wil mijn verhaal houden zoals het is.
De roman wordt zowel digitaal als in print uitgebracht in samenwerking met Uitgeverij Lulu en is verkrijgbaar via lulu.com en mijn website dakotablues.nl. Gewoon weer in eigen beheer dus. Ik heb in het verleden vele uitgeverijen aangeschreven en mijn manuscripten gestuurd. Gevolg is dat de ene uitgever zegt dat je dit of dat moet veranderen, de ander zegt je moet zus of zo veranderen. Aan het eind van het liedje is er niet meer over van je eigen verhaal en hoe je het zelf bedoeld had. Op deze manier ben je zelf de auteur, redactie en uitgever. Dat is wel lekker, want ik wil mijn verhaal houden zoals het is.
Mijn verhalen zijn een beetje mijn kindjes en "Dochters Van De Maan" is een hele bijzondere. Ik heb het geschreven naar aanleiding van het werk van Dr. J. Davis-Kimball. Zij is directeur van het Center for the study of Eurasian Nomads. Zij en haar collega's onderzoeken dus de geschiedenis van Nomadische stammen in Europa en Aziƫ. Om het helemaal goed te doen heb ik haar een emailtje gestuurd met mijn plannen en de vraag om haar werk als leidraad voor mijn verhaal te mogen gebruiken. Ik kreeg een alleraardigst mailtje terug. Jeannine was zeer vereerd en natuurlijk mocht ik dat doen. Ik mocht ook haar naam gebruiken in het boek.
En toen was ik weer zeer vereerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten