Over Femke

Heeft u dat nou ook? Ik vind het helemaal niet leuk als Femke over politiek praat. Niet dat ik een hekel heb aan Femke. Integendeel zelfs. Ik vind het een leuk en gezellig mens.

Zo was ze gisteravond bij P & W gezellig aan het mee kletsen over het nieuwe boek van de Engelse TV kokkin Nigella Lawson en ik betrapte mezelf erop dat ik moest glimlachen wanneer Femke zo nu en dan scherp en humoristisch op opmerkingen van de presentatoren reageerde.

Van mij mag ze zo wel een uitzending vol babbelen hoor, maar zodra men haar vragen gaat stellen over waar ze eigenlijk voor gekomen was (in dit geval een alternatieve hoorzitting over het Nederlandse leger in Uruzgan), gaat de pret uit haar ogen en stem en raakt ze me kwijt. Dan is de “liefde” wat mij betreft over. Toen ze na afloop haar vraaggesprek wat dromerig glimlachend naar de andere gasten zat te luisteren vond ik haar toch weer leuk. Ik denk dan: Zal ze het wel leuk vinden in de politiek? Het kan natuurlijk ideologie geweest zijn waarom ze de politiek in is gegaan, of een roeping, maar vindt ze het desondanks toch nog wel leuk?

Femke is een vrolijk, optimistisch en krachtig persoon met veel zelfvertrouwen, hoewel ze dat laatste misschien niet snel zal zeggen. Ze is op zoek naar een diepere inhoud der dingen en ziet dat als een waarachtige roeping. Maar vindt ze dat alles nog wel bij Groen Links? Jaren lang tegen de gevestigde orde in roepen dat dingen niet kloppen of niet goed gaan en daar weinig mee bereiken, dan gaat de ziel uit je werk en je verhaal. Femke is ook besluitvaardig en met het juiste aanbod is ze zo verdwenen uit de politieke arena. Dat aanbod hoeft niets met veel geld te maken te hebben, maar met het kunnen verwezenlijken van haar idealen.

Het zal Femke verder een zorg zijn hoe ik over haar denk, ze kent mij niet. Ik lig er zelf ook niet wakker van, maar toch, het viel me gisteren zomaar op. Haar verhaal over de alternatieve hoorzitting zette mij aan het denken.. over Femke zelf.