Pencak Silat Seni Beladiri Indonesia

Ik heb me een rotje zitten tikken aan de vertaling van het boek over de Pencak Silat Perguruans (organisaties) in Indonesië, in het bijzonder die op Java, Madura en Bali. Het boek van George F. de Groot, zelf stijlleider van Perguruan Pencak Silat Tri-Bhakti, is uit het Indonesisch naar het Nederlands vertaald en nu dus ook vanuit het Nederlands naar het Engels.

Ik mag mezelf, samen met mijn dochter, lid van de Perguruan Pencak Silat Manyang familie noemen en dat is best bijzonder. Gewoon, omdat je jezelf ook echt lid van een heel speciale familie voelt.
Het mooie van het vertalen van het boek (Pencak Silat Seni Beladiri Indonesia. Deel I) is dat je heel wat wijzer wordt, wat betreft de filosofieën en leefwijze binnen het Pencak Silat. Hetgene wat ik vooral zo bijzonder vond, het familiegevoel, blijkt bij alle Pencak Silat organisaties een vaste waarde te zijn, een verplichting voor de oprichters en erfgenamen van elke stijl. Kepala Guru Pelatih C.D. Kessing van Manyang Europa heeft dat met speelse moeite weten te bewerkstelligen. Zijn dochter en schoonzoon doen daarin alleen al niet voor hem onder. Petje af, je dochter naar de sportschool brengen is bijna een uitje.

Ondertussen is George de Groot vertrokken naar Indonesië om daar zijn boek en de vertaling daarvan te laten drukken. Het is een bijzonder boek met heel veel bijzondere foto’s en informatie, dat in april 2008 gepresenteerd zal worden. Ik ben nog niet helemaal klaar, maar het eind is in zicht. Ik hoef het vertaalde alleen nog maar door te mailen en in Indonesië wordt het resultaat opgepikt.

Ik ben best een beetje trots dat ik er een beetje aan mee heb mogen werken.