maandag 8 oktober 2007

Ze Kunnen Het Bos In!

Ik heb niets tegen dikke mensen. Dikke mensen hebben vaak zware botten en zijn meestal gezellige lachebekjes. Ik vind dat deze mensen niet steeds op hun gewicht en ronde uiterlijk moeten worden aangekeken of aangesproken. Round is beautiful!

Door het schoonheidbeeld dat in onze maatschappij heerst, gaan onze gezellige dikkertjes twijfelen. Zij gaan opeens naar de sportschool, waardoor ik als volslank persoon vaak bij een toestel in een rij sta waar ze bij de Efteling jaloers op zouden zijn. En dat allemaal door het voorbeeld van eng magere modellen die uit pure frustratie en chagrijn met telefoons naar hun interieurverzorgsters gooien.

Dus wijk ik soms uit naar ons duingebied voor een duin- of boswandelingetje. In veel van onze bossen lijkt het echter vaak of je op de Kalverstraat in Amsterdam loopt. Het wemelt er van luidruchtige gezinnetjes die in deze tijd eikeltjes, beukennootjes en bladeren aan het verzamelen zijn. De stille plekjes in het bos zijn bijna op één hand te tellen in ons overbevolkt landje, maar een ervaren duin/boswandelaar als ik weet echter wel de rustige plekjes te vinden. Tot mijn grote schrik en dito onbegrip stelt Staatsbosbeheer opeens naar Engels voorbeeld voor om onze zwaarlijvigen op doktersrecept in het bos te laten bewegen.

De boswachter is een uitstervend beroep in Nederland. Er is gewoon steeds minder bos, steeds meer Nederlanders worden te dik en gaan het bos niet meer in. Zullen de boswachters uit angst voor hun eigen hachje aan de alarmbel hebben getrokken?

Of komt het door het Nederlands Instituut voor Onderzoek van de gezondheidszorg (NIVEL)? Dat zegt namelijk dat geen enkele huisarts een “groene wandeling” voorschrijft tegen zwaarlijvigheid. Nee, ik dank je de koekoek! De gestreste huisarts weet zelf ook waar hij zijn rust moet vinden. Daar gaat hij zijn patiënten niet heen sturen. Tevens komen wij in een vicieuze cirkel terecht. De geoefende wandelaar zal uit het bos weg blijven omdat daar opeens hele kuddes gezellige mensen luidruchtig lopen te lachen. Het lichaamsgewicht van deze ex-wandelaars zal door de plotselinge stagnatie van lichaamsbeweging dan vanzelfsprekend toenemen.

Nee, zoals gezegd is er wat mij betreft niets tegen de wat dikkere medemens, maar om ze nou allemaal tegelijk in onze steeds schaarser wordende natuur los te laten..

Zij mogen van mij gewoon op zondagmorgen een slagroompunt naar binnen schuiven hoor, die zij dan de dag ervoor al wandelend hebben opgehaald bij bakker, supermarkt of marktkraam, waar het een komen en gaan is van vrolijke, gezellige mensen..

Geen opmerkingen: